Second language development through the lens of a dynamic usage-based approach

Universiteiten in de hele wereld zijn doordrongen van het feit dat studenten een goed mondje Engels moeten kunnen spreken en bieden daarom bijna standaard een Engels programma. Dat gaat niet altijd vlekkeloos: weinig gemotiveerde studenten met verschillende niveaus samengepakt in grote groepen met docenten die zelf de doeltaal niet goed beheersen en in plaats van effectief communicatief taalonderwijs te verzorgen grammaticaregels uitleggen. Zo ook aan de Universiteit van Sri Jayewardenepura in Sri Lanka waar Mufeeda Irshad heeft onderzocht of het niet beter kan met computer en een Dynamic Usage-Based (DUB) aanpak. Steekwoorden zijn frequente input, herhaling, en een betekenisvolle context en het zo op een holistische manier aanbieden van een tweede taal, zonder daarbij expliciet grammaticaonderwijs in te hoeven zetten (Verspoor & Hong 2013). 216 eerstejaars studenten deden mee aan het onderzoek, verdeeld over drie verschillende condities: een groep die een nieuw ontworpen DUB computerprogramma kreeg, een groep die precies dezelfde DUB lessen kreeg maar docent gestuurd was en een groep die de reguliere methode volgde, docent-gestuurd met grammatica instructie. De resultaten waren duidelijk: de studenten in de DUB computerconditie zonder docent ging significant meer vooruit dan de twee andere groepen in schrijfvaardigheid, algemene taalvaardigheid én grammaticabeheersing (dus zonder dit ooit expliciet onderwezen te hebben gekregen). Ook waren zij positiever over het onderwijs. Dit zijn belangrijke resultaten: een computer kan een docent vervangen in het vreemde taalonderwijs en expliciete grammaticatraining is absoluut niet nodig! De volgende stap is het programma verder ontwikkelen en inzetten in verschillende (culturele) contexten

Effectiveness of a dynamic usage based computer assisted language program

The current paper explores whether a Dynamic Usage Based (DUB) approach – which takes authentic meaningful language use with repetition and scaffolding for comprehension as its basis – can also be implemented in a CALL environment. The effectiveness of the DUB-CALL program was tested in a semester-long experiment, comparing it with a teacher-fronted DUB program (using the same materials as the CALL program) and a traditional CLT program; 228 university undergraduates in Sri Lanka participated. Language gains were assessed in a pre-post design with an objective General English Proficiency (GEP) test and a writing task. The results show that the students in the DUB-CALL condition performed significantly better on the GEP test than the students in the two teacher-fronted classes. The results of the writing tests show that all groups improved significantly, but here there were no differences among groups